Still | soufrazeta

Still

Posted on Ιουνίου 14, 2017 by Nατάσσα Καραμανλή • Σχολιάστε

There was a glimpse I’m sure there was a whisper But after all this time, it’s somehow strange To confess that I remember Yet I do All those ignitions in your eyes The yellow beneath the grey The sound your body spread The echo of your silence I do remember Butterfly wings and taste of … Συνέχεια →

Αν ισχύει ότι η μοναδική ηδονή στη ζωή μας που μένει ατιμώρητη είναι το διάβασμα, τότε αρέσκομαι να πιστεύω πως και η μοναδική διαστροφή που θα τύχει της ίδιας ατιμωρησίας, είναι το γράψιμο. Από παιδί έγραφα πολύ και πάντα στα κρυφά, όπως αρμόζει σε μια διαστροφή, από ημερολόγια, λευκώματα άτσαλα ποιήματα, ή απλά ονόματα κάποιες φόρες, που πίστευα πως θα γέμιζαν στην ώρα τους τις ιστορίες που έπλαθε το μυαλό μου.Ανέκαθεν θεωρούσα το διάβασμα πλούτο και το γράψιμο ξόδεμα, γιατί ενώ με το πρώτο όντως αισθάνεσαι αίφνης πως ψήλωσες και πλούτισες, με το δεύτερο νιώθεις πως απλά σκορπάς τον εαυτό σου σε εκατομμύρια μικρά σωματίδια μπροστά στα άπληστα μάτια των επίδοξων μελλοντικών σου αναγνωστών.Αυτό από μόνο του υποδεικνύει μια τεράστια αντίφαση προς την αποδεκτή κοινή λογική και την απόκλιση από τη συμβατικότητα της, που αυτομάτως αναιρείται από την απληστία της ομορφιάς που φέρει ο γραπτός λόγος, τον οποίον εδώ, προσπαθώ ευλαβικά να καταθέσω.